کلمات|سیلویا پلات

تبرها

که در کوب کوبشان جنگل احاطه می‌شود،

و طنطنه‌هاشان!

و طنطنه‌ها می‌گذرد

از میان چون اسب‌ها.

شیره‌ها

چاه‌هایی چون اشک، چون

آب کوشا

برای استقرار آیینه‌هاش

بر صخره

که سقوط می‌کند و چرخ می‌خورد

یک جمجمه‌ی سپید

با سبزهای انبوه خورده می‌شود.

سال‌ها بعد من

مواجه خواهم شد با آن‌ها در جاده-

کلمات عطشان و بی‌سوار،

سُم-کوبه‌های خستگی‌ناپذیر.

هنگام که

از انتهای آبگیر، ستارگان مستقر

تا همیشه حاکم‌اند.

کلمات یکی از آخرین اشعار سیلویا پلات است که در ۱ فوریه‌ی سال ۱۹۶۳ نوشته شده است. پلات در ۱۱ فوریه‌ی ۱۹۶۳ خودکشی می‌کند.